Bulutlu bir hava sanki, Orhan dalgın…
Bakışında umut varmış gibi, biraz da aşk. Yeni bir şiirin ilk kelimeleri düşüyor sanki aklına, o bankta, böyle bulutlu bir havada. Evet, evet, kesinlikle bulutlu bir hava. Güzel hava…
Belki de aşık oluyordu Orhan, ya da ayrılıyordu aşkından. Bir geminin arkasından baka kalıyordu öyle… Belki de sadece İstanbul’u Dinliyordu. Anlatamıyorum dediğinde haklıydı belki de.
Oturdum yanına anlamak için. Önce bir soluk aldım ve sordum: Hiç mi yaşlanmaz bir insan? 100 yaşındasın Orhan! Hiç mi ölmezsin be adam!
Müşfik bir ses tonuyla sonsuzluğa canlanırken şiirlerin, şimdilerde Fazıl’ın bestelerine güfte olmuş. Seni öldürmek ne zormuş.
Tuhaf bir gülümseme var yüzümde sana bakarken, aşık oluyorum galiba Orhan… Sana değil, seninle oluyorum Orhan… Omzuna koyuyorum başımı ve gülüyorum, sonra istifa ediyorum tüm hayatımdan… Yoksa, Sevdaya mı Tutuldum? Ah Orhan, benim Derdim Başka…
İçkiye Benzer Bir Şeyler Var Bu Havalarda Orhan… Sarhoş ediyor insanı, dertli ediyor.
Bak dünyaya renk kalmadı. Ve sen tüm bu renksizliğin içinde, 100 yaşındasın Orhan! Yaşıyorsun Orhan!
Melike Çapan
BASIN LOBİSİ 